11 Kurşun Şiiri - Sinan Bayram

Kan içindeyim bugün
Düşmüşüm bir pusuya
Gece içinde üşüyorum
Şafaklarım hani nerde
Yüreğim çok bile dayandı
Bu yaman ağır acılara
Kaç ablukadan çıktım kim bilir
Demek bugün içinmiş her şey
Bedenimde en az 11 kurşun
Ve son bir saat var vuslata
Hiç bir kıyametten kaçmadan
Böldüm tüm uykularımı
Bir umut olsun diye
Uyuyanlar için hep
Bu doğan şafaklar
Bir uyanış özlemiyle
Tutulmuşken gecelerde
Çok şafak bekledim
Gönül aleviyle zindan içinde
Şimdi bakıyorum ki
Gökyüzü yine hep aynı
Bir bahar mevsiminde
Yine ağaçlar yaprak döküyor
bilemedim ben asla
Yüreğim miydi yetim kalan
Yoksa bir yürek içinde
Sevda mıydı hep sızlanan
Artık ne farkeder ki
11 kurşunla hür oldum işte
Namlu gölgelerinden kurtuluyorum
Esaret içinde kaybolmak yok artık
Direncim bir güldür şimdi bana
11 kurşunun kuşatması altında
Gecelerim şafakla bulaşacak
Ey gökyüzü uzak değilsin artık bana
Pencerelerim kana bulandı
Artık penceresiz bakıyorum sana