1.Kuruş... Şiiri - Vedat Polatdemir

Umut makamını çaldı,
Gün boyu hüznümün telleri…
Bugün yoktun ya!
Bugün hiç gelmemiştin ya!
Çarpacak yerini şaşırdı yüreğim…
Sıkıldı, bunaldı, bunadı bir cama bakarak…
Nefesim yetişmedi,
Yok, sattı kendini bir, bir…
Şuanın bir sonrası,
hemenin bir öncesi/ an……
…………………………….
Sesinin yokluğundaki hararetim,
Yeşili bol soğuk bir masada,
Çırılçıplak kalma riskini doğurdu…
Yanlış anlaşılmanın sezgisi ağır,
Acı veriyordu yanılmalar…
Çarpık. Kaçaktı kelimeler
Ya da kara bir suiistimal düşmüştü,
Gelmeyen Müşvik sesine…
Bir aslı cesaretle,
Sesinin değdiği her kâğıdı yırtıp,
Nasırlı avuçlarına basıp çakacaktı,
Bir kibrit olsaydı….............
..........................................
Soğuk da olabilir di,
Ya da bir fırtınadan çalabilirdin
En azından çığırtmalardan,
Ödünç alabilirdin…
Ama mutlaka ses etmeliydin!
Seslenmeliydin... ”v…tt”
Öfkeyse bu saklanmamalıydı.
Korkuysa bu ifade edilmeliydi.
Ama bir şekilde gelmeliydi.
Sesim varır mı bilmiyorum
Ama ben şimdi tüm gücümle sesleniyorum
Şimdinin sonrası; yarın
Ne kadar SOĞUK olursa olsun
Aç pencereni ve seslen….
Duymazsam, duymazsa kulaklarım,
Bilesin! ! !
Yarın pazarda,
Sesi bol bir çığırtman eşliğinde
bir “can”…
-Gel abi; 1 kuruş, 1 kuruş../gel….
30122008