1) Eftelya - Bedesten Şiiri - İbrahim Pamir

yorgun bir yağmur sonrasıydı hatırladıklarım,
bir kaç cümle yazdım kağıda,
bir daha okunmamak ve yaşanmamak üzere
unutulmuş hayatlaraydı...

sonrasında bir rüzgar esti
geri getirmemek üzere aldı her şeyi,
yüreğimi, sevdiklerimi, belkide seni...

özlem kapladı ardına,bitmeyecek...

uzun günler seni düşünerek geçti.
hikayeler yazdım.
çoğu mutlu sonla biten...

sert kışlar atlattık...
iniş çıkışlar...kahrolası yalnızlık
büyüttüğüm aşkımda kilitli hayallerim
haykırıyordu suratıma,
darağacı yakında gibi...
içimin çan sesleri bana çalıyordu...
adımlar gölgelerle harmanlanmış,
istifini bekleyen....

sonra yaz;
hiçbir yere ait olamamanın boşluğu
sevdanın arefesi...
diye başlarken kayıplar vermemek üzere,
sefer sırası bende...
yalnızlığa terk edilmişliğin senfonisiyle,
müebbetten kurtulmuş sevdam havalandı.
ve
bir gün
daha kaç mevsim soruları uçurtmamı süslerken
sen....(yakaladım seni)
artık,
aynada gördüğüm yalnızlıktan çok sen ve ben...

güneş daha bir parlarken aşka tanımı bende;

*hani böyle karanlık bir gecede köşeyi dönersinde
deniz çıkar karşına sonra bir gemi belirir,
şıkır şıkır ışıklarıyla geçip gider
sen sevinirsin hiç nedensiz,
işte seni gördüğüm günden beri içimden hep aynı gemi geçiyor
aşkım benim...*

eğer kalbin titriyorsa bir yerlerde,
sebebi bendendir bilesin...

içimde cılız bir rüya olsa da
gerçeğe yakın düşler biriktirdim ikimize
ve
gözlerim ikimizin yerine demledi bütün acıları
sen solma diye kelepir sattım bütün güzelliklerimi,

eğer geldiysen üç kere tıklat,
açayım sandıkları tozlu hayalleri,
sana yazdığım ebediyetin güzelliklerini...
bunak bir sevdanın kökü titretsin...
unutulmuş hayatların tellerini....

ve yine mutlu bitsin Pamir'in hayalleri...

ibrahim pamir
01.33/ 13.11.2009
yeter eğer bursa:(