06.02.2023 /saat 4.17

Tarih 06.02 .2023
Saatler 04.17
Ve saatler durdu
Önce Adana kalbim ah kalbim
Ve Gaziantep, Hatay, Adıyaman
Ah Maraş,ah Diyarbakır

Herkes Kıyametini yaşıyordu
İlden ile ,evden eve ,hatta odadan odaya
Ve sonra yataktan yatağa hiç kimsenin
Kimseden haber alamadığı
Ve ne olduğunu bilmeden
Evet herkes Kıyameti yaşıyordu
Ya da artık yaşayamıyordu
Gece yatarken belki de küstük
Uyanınca güzel bir kahvaltı ile
Ortamı tatlıya bağlayıp barışırız
Belki de annemi , babamı kırmıştım
Gece uyku tutmamıştı tam uyurken
Uyanamadık

Belki planlarım vardı,okulu bitirip doktor
Belki yeni evlenmiştik bir iki çocuk fena olmazdı
Nice düşüncelerle uyuduk , uyanamadık
Uyananlar oldu ancak gidenin ardından
Hayat çok zordu

Günlerce enkazın yanında durduk
Ölen kızımın elini tuttum , bırakamadım
Enkazın başında yemek yemek
Isınmak,su bile içmek yakışmaz diye
Kuru bir dala döndük

Öyle bir kıyametti ki Adana'da ölen 500
Malatya'da binden fazla
Hatay , Maraş Adıyaman'ı görünce
Diyarbakır yarasını unuttu

Evet,emekli oldum
Ömür boyu çalıştım
Bir ev aldım meğer mezarımı almışım
Mezarım ne kadar pahalı ve ağırmış

Enkazdan çıkarıldım
Etrafımda kameralar,hasta bedenimle
Gece neyle uyandığımı hesaba katmadan
Atılan sloganlar

Ben 4 yaşındaydım bir hafta sonra çıkarıldım
Yalnız bir başına bir hafta enkaz altında
Oysa annemden bir saat bile ayrılmayan ben
Şimdi beni çıkaran abiyle selfie çekiyoruz
Her tarafım kırık ve mecalim yok

Zaten iki gün anca bedenim dayandı
Sonra sizlere ömür,annemi yalnız bırakamadım

Siyasilere gelince çoğu haklılığını ispat etmek için yollardaydı
Oysa çok geç kaldınız beyler
Enkaz Annem babam kokuyor diye haykırdım

Derdimi söylemek istedim ölülerim çoktu
Mikrofonu sakladı muhabir
Ben bir sağlık çalışanıyım devlet ulaşmadı dedim
Birkaç gün sonra enkaza yetişen, birkaç saat içinde bana ulaştı ,savcılık (!)

Ben bir babayım dedin ,elinde bisküvi ile günlerce bekledin bir umutla
Ben bir çocuğum dedin 50 saat elinde muhabbet kuşunu tutarak
Belki de o kuş için yaşamam gerekli diyerek
Hayata tutundun bize ders vererek

Maraş'ta,c blokta 100 kişi çalışıyor
B blokta biz de bir kepçeyle yolu açmaya çalışıyoruz diyerek
İki çocuk ve sevdiğin kadının başında sekiz gün bekleyerek
Acını , yüreğini nezaketine kurban ederek
Ve en önemlisi tevekkül ederek
O güzel aileni cennete uğurlayarak

Yıllarca bir iftiraya ,bir nefrete kurban edilerek
Çocuklarından,cigerinden ayrı kalarak
Hapisten çıkıp onlara kavuşurken

Ansızın bir gece enkaz altında ailenle giderek
Bir gül gibi kızını bırakıp selamsız uçarak
Aynı kaderi yaşayan babana koşarak

Adıyaman'da yıllarca zulme uğrayıp
Umutla zalimlerle mücadele ederek
Sonra uygun ve temiz bir eş bularak
Düğününü yapıp yeniden hayata başlayarak
Bize umut olacakken
Almanya'da haberini alıp
Diğer abinle bizi yalnız bırakıp giderek

Evet ben de bir savcıydım üç çocukla
Yaşama tutundum,davalarla mücadele ederek
Yusuf yüzlü,Yakup gönlü, Eyüp sabrı
Eşimi alıp buradan artık giderek

Gönlüm , Adana'da , Antep'te, Diyarbakır'da
Aklım Hatay'da, maraş'ta, Adıyaman'da
Malatya'da enkaz altında kaldı

Saat 4.17'de sarsıldı ruhum
Vücut yatağından fırladı
Ruhum bedensiz kaldı
......
Üşüyorum anne
Açım baba
Işıklar Kapalı abla
Ağzım toz doldu oğlum
Sesimi duyan var mı?

Burada bir ses duydum
Yaşıyorlar
Evet enkaz tamamen kaldırıldı
Ama 19 kişi hiçbir şekilde yok
Lütfen yardım edin diyordu genç kız
Babam polis ve kardeşimin oyuncağı işte elimde derken gözyaşları montunu ıslatmıştı

Evet bir yılda tamamlarız binaları dendi
Oradan biri bağırıyordu içinde annem babam olmadıktan sonra

Kıbrıs'tan Adıyaman'a gelen öğrenciler
Bir otel onlara da mezar oldu
Birlikte geldiler ve birlikte öldüler

Evet savaştan çıkma bir görüntü
Binalar ,bu binaları yapanlar
Ve göz yumanlar işgalci

ve daha nice ağıtlar
Hırslara kurban edilen hayatlar
Ülkeyi baştan başa işgal eden haydutlar
Ve sonunda yine temiz kalmış mağdurlar
Üç günlük dünya yine kendine tapanlara
Kalarak