01 Elveda Ölüm Şiiri - Ahmet Yozgat

1/:
İnsan ölür, (Bilir misiniz ne için?)
(Tabii ki) Ölümsüz olmak için…
***
Ağacın ölümü öksüz bir kasım seherine denk düşer.
Can olmak içindir ölümsüze bir bayram ayı.
Tespihin tane tane çekilmesi fiziksel bir şiirse,
Dağlar aygır aygır aşılır coğrafyada,
Geçilir ölümlerin dizboyu okyanusundan,
Doludizgin ve usulca tadılır ölüm.
**
Yani, (Ey fani!)
Ölünür, (Bir şebi aruz anında usulca.)
Bir, (Belki de bin bir.)
Akşam üstü, (Sanırız ama hep sabaha karşı.)
Kıl payı... (Amma hep halatlar uzunluğunca...)
***
Gün olur ulaşılır elbette ölümsüz ülkelere,
Ama ölüm bu,
Kabul etmez asla hatayı...
2/:
İnsan ölür, (Bilir misiniz ne için?)
(Tabii ki) Ölümsüz olmak için…
***
(Benden de...) Merhaba ölüm...
Ben ve içimdeki on bir ben hazırız.
(Sen de,) Hazır ol elvedanın yetim hüznüne,
(Simsiyah) Benzini kehribar sarısı ile damgala,
Yala burhan için kızartılmış zaman denen hançeri.
***
Merhaba ölüm...
Bu gelen benim yabancı değil.
Acıtmam canını,
Doludizgin ve usulca tadarım seni ölüm,
Yani ölürüm bir akşam üstü kıl payı,
Ama bilirim sen kabul etmezsin asla hatayı.
3/:
Ölümsün...
Beyazımsın, sonbaharımsın, gülümsün.
Bir dolu ansın sen uzanan iştahlı karanlıklara,
Bir ansın cansız ama cevval zamanın martında,
Ölümsüz canlar ormanlarına açılan kapı,
Ve son eşikte bir damla kansın,
Çare yok ölürüm bir akşam üstü kıl payı,
Ama sen kabul etmezsin asla hatayı.
4/:
Atlar ölür, terkisinde yetim taylar bırakır.
Canlar ölür ölümsüz olmak için.
***
İnsanız, ölümümüz kozmik bir andır.
Kandır hepitopu bir damla hançer yüzünde...
Biline ki ölüm ölümsüzün teninde kir.
Çekişen canında bir damar dolusu kırmızılıktır.
***
Gün olup can çekişir, harman olunca ölürüz,
Kirli cihanın kademinde bir zerre toz olmak için.
Gaflete vehıyanete ve dalalete karşı,
Canalan’ın elinde koz olmak için...
Her şey ölür bir akşam üstü kıl payı,
Ama ölüm kabul etmez asla hatayı...
5/:
İnsan bu,
Arsız,
Umarsız
Ve kararsız...
Ancak bir vakt’olur, can atar.
Talan eder tüm servetini,
Acılara boğar sevinç içinde çıldıran dünyayı,
Ama ölüm budur, kabul etmez asla hatayı...