zy09) Issız Gönlümün Sessiz Sunası -Mens ...

Yıllardır gönül birliği ettiğim,
Gönlümden gönlüne köprü kurduğum,
Gönlümüm neşesini,
Gözümün ışığını yitirdim.
Yüzüme bakmıyor artık.

Şimdi başımı taşlara vursam,
Kâinatı göz yaşlarıyla sulasam neye yarar?
Sokaklara düşüp gece gündüz
Yağmur Gözlüm diye bağırarak dolaşsam
Elime ne geçer.

Gönlümün gök gözlü mahzun sunası
Yaralı yar, eksik bahar, küçük meleğimi
Unutamam.
İçini çeke çeke ağlayışını;
Konuşmakta zorluk çekişini,
Masum gözlerle yalvarışını, erken küsmesini
Aklımdan çıkarmam mümkün değil.

Dünyada hiçbir çocuk
Bana masal yüzlüm gibi bakamaz.
Onun gibi gülemez hiç biri.
Çünkü, çünkü mahzundur O! !
Hem endişelerimin kaynağı,
Hem teselli pınarımdı o benim.

Endişelerim umutsuz bir acıya döndü,
Teselli pınarım kurudu.
Yaşadığıma inanabilmek için
Deliler gibi ellerimi, ayaklarımı yokluyor,
Var olduğuma inanmak için yıllardır
Küs olduğum aynalara bakıyorum.
Yüzüm bana öyle yabancı ki,
Kendimden ürker oldum.
Hayalini gömdü buğulu cama
Yalnızlığı çiviledi yakama
Bülbülün muradı gül ile ama
Beni boynu bükük koydu da gitti.