Zümrüt Gözlü Peri Kızım Şiiri - Ayşin Ay ...

Bir annem vardı benim de
Sen onu hiç tanımadın kızım;
Oysa ne çok isterdim tanışmanızı...

Ortak paydanız benim şimdi...
Sana ezberden okuyorum onu masal yerine;
Hiç bıkmadan anlatıyorum öykülerini zümrüt gözlü peri kızının...
Ama sanma sakın o senden habersiz;
Anlatıyorum ona da ilk kelimelerini,
Neleri sevdiğini, gözlerinin rengini...
Gece gündüz konuşuyorum içimden...
Hani bir zamanlar sen karnımdayken seninle de konuşuyordum
Ve cevap veremiyordun ya kızım;
Bu beni duymadığın anlamına gelmezdi, biliyordum...
O yüzden bu sessizliğe aldırmıyorum...

Sen çocuksan kızım;
İnan ben de çocuğum...
Belki çok büyüğüm gözünde senin
Ve aslında annem içinse hiç büyümedim...
Korkunca “anne” diye bağırıyorum ben de...
Özlerken, ağlarken, dilimde hep 'anne'...

Ben böyle doğmadım kızım!
Minicik ellerim vardı...
Doğumgünü pastalarım,
Renkli oyuncaklarım,
Elimden tutan bir annem vardı...

Öyle güçlü durduğuma bakıp aldanma sakın,
Her zaman kolay değildi yaşamak...
Ama beni hayata hazırlayan dimdik bir kadın vardı;
Desteksiz uçabileceğimi öğretti bana.
Belki de biliyordu;
Bir gün, onun eline alışmış sağ elimin boşlukta kalacağını...
Sağ elim hala onu arıyor çocukça;
Sol elim hep senindir kızım...

Benim de saçlarımı okşayan bir annem vardı;
İyi geceler öpücüğü veren...
Bir annem vardı kızım;
Zümrüt gözlerine kıyamadığım...
Zor zamanlarda kucağına sığındığım,
Son durağım; limanım...

Annem vardı benim de;
Ben böyle öksüz doğmadım kızım!
Şimdi bir yerlerde uyuyor benim zümrüt gözlü peri kızım...