Zümrüdü... Şiiri - Vahit Kemal Kısa

Kuru bir Ankara akşamı
Yeşili kaldı geride
Zümrüt gözlerinin...
Uzanırken koltuğuna,
Bir doğu ekspiresinin
Neden kaçtığımı bilmeden
Gün batımına doğru,
Yola çıktım ömrümün.
Son noktası olacak belkide
Bu yolculuk vuslatımın
Uğradım her şehirde
Yeşilinden kurtulamayacağım
Zümrüt gözlerinin
Bu yüzden başım yerde
Olacak yüzyıllarca
Hanımelisi kokmayan,
iklimler arayacağım.
Kıracında bulamamak
İçin kokunu,
Tırnaklarımla yırtacağım...
Saatler alacağım
İçleri boşaltılmış
Başucuma kuramadığım
Biliyorum ki hiç bir sabahın
Seni getirmeye yetmeyecek gücü
Ve hiçgir gözün
Seninki kadar yeşil olmayacak zümrüdü.....