Diyordum ki kendime;
Sadece bana bakıyordu gözleri.
Hayranı olduğu yapılar vardı onun.
Ama o, onların umrunda bile değildi...
Gizemini saklamalıydı şiirler.
Şimdi aynı çatıda, farklı hayatlar.
Bedenler bir yerde,
Kimbilir nerde akıllar...
Ah göçebe hüzünlerim benim,
Bir gün varsın, bir gün yoksun.
Anladım ki köreltti beni sevmelerim.
Bıraktım artık, kalbin zulme doysun...
Kayıt Tarihi : 9.5.2017 00:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!