Zulüm Şiiri - Gülayşe Delen

Ey! Gökyüzü yağdır rahmetini! ...
Yağ doysun artık aç toprak susuz gönlüm,
Hangi zamandır seni bekliyor bak…
Kurudu, karardı yüzü, hasetle doldu ruhu..
Işıdı şimşeklerin dört bir yana,
Haykırıyor çığlık çığlığa,
Geceyi gün etti..
Rüzgar fısıldıyor kulağıma inceden,
Ağaçların başı değiyor yere,
Direniyor sabırla çılgın geceye…
Yapraklar, sarı safran sarısı yapraklar,
Uçuşuyor bilinmezlere…
Yağ artık, iri damlalar yağsın gönlüme…
Yıka rahmetinle doysun bu yeryüzü...
Canlansın senle hayat bulsun bu beden,
İliklerime kadar duysun bu hazı,
Kirlenmiş ruhumu yıka bu gece
Cennet pınarlarından içir bu gece
Yeniden koynuna al bu gece
Üşüdüm, ört üstüme çarşaf gibi..
Yağ ne olur yağ seslerin arasından,
Doğ gönlüme satırların varlığından
Gün ışımadan, çiçeklerim solmadan
Karabasanlar ruhumu esir almadan
Yıka rahmetinle huzur sokağını…
Doysun kara toprak doysun sana,
Gönlümün örselenmiş yarları doysun sana,
Yarların tepelerin den süzülsün damlaların,
Köklerime kadar insin arzuhalin...
Bedenime can, damarlarıma kan bürüsün,
Sar beni sarmala, aşık gibi sevdalı gibi
Sabah ezanının ruhuma şenlendirmesi gibi,
Titret bedenimi berrak sularınla temizle.
Zulmü, erit gözpınarlarımdan, mesut et
Ey! yağmur yıka tüm dünyayı bitsin bu zulüm….

GÜLAYŞE ULUSOY
20/09/2008