Zulüm Şiiri - Mülayim Sert

Kimse çekmedi bu zülmü
Ferhat dağda Kerem çölde gördü mutlu sonunu
Attığın pusudan mermi kalbimi vurdu
Yığıldım kaldım kapının önünde
İsmini yazdığım kağıtlar buruştu
Resmini çizdiğim tualler karıştı
Besmeleyle başladığım işler bozuldu
Kalkamadım geçtiğin yerden
Verdiğin adreslerde yoktu izin
Giderken aynama bırakmışsın tek bir resim
Anlamadım ki kime bu hersin
Kalkamadım tekme attığın yerden
Ne kadar kaçsanda bulurum izini
Azrail olur keserim son nefesini
Hatun niyetinede tutarım safını
Musalla taşına yattığın yerden
Tüm kayıtlardan da düşsede ismin
Çukurlarda kalsada bedenin
Kaçacağın yer en fazla birbuçuk metre derin
Ruhuna fatiha mermerde bulurum
Haşa sümme ne Münkerim nede Nekir
Hesabı vereceğin Yezdan tektir
Zamanı gelince defterler eşitlenir
Mahşerde yapışır yakana sorarım ben
Gel Mülayim
Düşme bu yezidin peşine et siktir
Gönlüne kelepçe tak yüreğine zincir
Soyadın yumuşak değil ki serttir
Demir hayata kaldığın yerden