Zulüm Şiiri - Abit Akgöbek

Geceleri soğuk bastırıyor,üşüyorum
Gündüzleri acı çekerek yoruluyorum
Mazlumların zulüm gördüğü şu dünyada
Sonumu düşünmeden yaşıyorum.

Hiçbir şey olmamış gibi koyuyorum yastığa başıma
Gecenin bir vakti telaşla uyandığımda
Yapılan zulümleri hatırlayarak,
Gözyaşlarımla birlikte yerin dibine giriyorum.

Yapılan zulümler son bulacak mı bir gün?
Son bulacak mı mazlumun gözyaşları?
Şu çocukluğunu yaşayamayan küçük,
Mutlu bir bayram geçirebilecek mi?

Yeni bir gün,yeni bir umut belki
Şu akan gözyaşı sondur belki
Pervasızca saldıran şu zalim
Zalimler soyunun sonudur belki.