Zulüm Şiiri - İlhami Çakmak

Mecalim kalmadı zulüm duymaya
Bir güneşe döndüm bir de semaya
Baktım ,düşündüm izah edemedim
Karşımdaki halis yekvücut aynaya.

Çocukların elleri kanda, yürekleri yasta
Sefalet,rezalet ve minnet başta
Yarınları perişan bugünleri hasta
İnsanlık dramı yazıyor bir yafta.

Bir memleket ki, hicran içinde
Cesetleri dahi ferman izinde
Maveradan gelen ilahi mihenk
Sükut insanlık gibi buhran içinde.

Siması mehtap, duruşu devrimci çınarlar
Bari siz yol gösterin yoksa içilmeyecek pınarlar
Batıl her yerde imtihandır bizlere
Ne yazık ki istikbalimizi bizimle sınarlar

Şiddetli efganlar kimedir acep ?
Ne şefkat kaldı ne de edep!
Bunlar benim mi evhamlarım
Hayır! kabul etmez bunu hiçbir mezhep
yazdıramaz da hiçbir mektep ve mürekkep.