Zulüm Şiiri - Mustafa Kaynak 2

Her zaman baş kaldırdım.
Zulme ve haksızlığa.
Karşı koydum namert,
İnsan kılıklı canavarlara.

Bir zamanlar Köroğlu,
Zulme karşı koymuştu.
Bu topraklar tanır onu.
O da zulme karşı durmuştu.

Düşmanımdı Firavun,
Nemrut diğer tarafta.
Ne yarandım İsa’ya,
Ne de Musa’ya.

Hakk'ı hak bildim.
Şaşmadım bildiğim yoldan.
Bir bilsen kimler geldi,
Kimler geçti bu yoldan.

Ben gittikten sonra,
Arkamdan demeyin âşık.
Yunus, Veysel varken,
Haddime mi düşmüş âşıklık!

Bir Mustafa vardı,
Garip bir şair deyin.
Aşıklık harcı değil,
Her babayiğidin.

Eğer ısrar ederlerse,
Kim bu garip şair diye,
Söyleyin soran herkese,
Gurbette kalmış biçare.

Vakit dolmuştur deyin,
Herkesten izin isteyin,
Arkanıza bakmadan,
Öylece geçip gidin.

Mustafa Kaynak