Zulmün Kendi Şahsına

İçin, dışın tutmuyor, işlerin rast gitmiyor,
Bu samimiyet değil, nefsin akıllanmıyor,
Tutarsız yalanlarla, çevren uzaklaşıyor,
Özün sözün tutmuyor, fikrin anlaşılmıyor.

Kötülük men edilmiş, yandaşın işlemiyor,
Ayetle yasaklanmış, bir de zoruna gidiyor,
Kendin işliyor isen helalden mi oluyor,
İraden var sen hürsün, bari yalan söyleme.

Diyorsun akıllıyım, seni horlamıyorum,
Bencillikte akıllısın, aşağılamıyorum,
Ailen senden dertli, cebinde beş kuruş yok,
Faydasını gördüysen, buna bir sözümüz yok.

Savunursun günahı, utanmaz anlatırsın,
Samimiyetimiz var, kendini hak sanırsın,
Senin yolun yol değil, daha da yanılırsın,
Kendine bir düzen ver, çevreni kazanırsın.

Ciddiye almalısın, kendini çok yıprattın,
Bir de yuvan yıkılmış, şuurlu olmalısın,
Azarlana, horlana, bu şekil mi kalacaksın?
Kısır döngülerle mi Rabbine varacaksın?

Şahsını tanıyorum, zulmün kendi şahsına,
Yazmam beklediğini, sözlerim edeplidir,
Tek düşmanın şahsındır, dikkat et sınırına,
İstediklerin bunlar, şu anda yeterlidir.

(2000)