Zulmetme Ben Zaten Zailim Şiiri - Enver ...

Zulmetme ben zaten zailim bir fecri atide,
Oralarda ne gördüysem bir yok olan var bir yanında,
İstiare yatmak bile fayda ermedi bu eksilmiş olan neydi derken,
Kendimi en derin yere gömülmüş buldum ki,
Basamakları olmayan yoldu bir libas parçası tecessüme,
Sebep oldu bana verdi bana Çölden çıkışı lan bir vadide.
Çöl ve geçit ikrara aykırı dşerse de,
Elbette her nesnede bir çıkış olur.
Yol misali, bu tarıktan ilerledikçe,
Çöl yakmaz olur gerilerde bekledikçe,
Bihayli zor biyografiden corafiye ilmi cssedeli bir teeye,
Hakikat ile var olmuş gzel dede hilkat garibesinde cesime,
Sen ey cerihamın sebebi viranesi, gönül dağımda yıkılan,
Neden enginlere kurmadın tahtını da, kapındaki vezir çekip gitti?
Ben yalnız kaldım şimdi bir yıkıkta halsiz ümitsiz
Ben viranımda görmezdim, duymazdım, hissetmezdim seni ,
Yaşadığım dünyalar bezdi benden,elveda için sana havale derrek çekili gitti
Arzumun en derin yerinde seni nasıl görebilirimdim ancak şahikalardaydı senin bendeki yerin
Seninle gülmek istiyorum bir zer deki sudaki hayat izinde
Belki beni her gün gelecek diye beklediğişin yerde,
Açılan gökyüzünde, mehtabın ardında, güneşin önünde,
Figanım duy diye yalvarmadan önce,beni görseydin
Senin duygularında yokmuydu merhamet izan bir damla
Birde Amentü'nün anlamına biat et
Bak o sonsuz ilimde ne manalar neler deniyor?
Beni geç amma,
Senin gözlerin her sabah akacaktı damla damla,
O zamanın acısını duyma diyerek bendeki arzu cevherine
gönülden uzan da el ver;
Bir kere de o an gör dünyayı, bir anlık tebessüm içinde neler oluyor?.