Zulme sessizlik Şiiri - Barış Cangür

Kim
kan doldurdu
Annelerin gözbebeği çocukların gözlerine
Ninnisi tank sesleri olan
Kulakları kim tıkadı baba sesine
Dünyayı saran
Şefkat limanı kolları
kim budadı?

Senin suçun değil yaşadıkların
Ne olur
Bırak
bakışının sızısı bende kalsın
Günle gecenin arasındaki ışık aydınlatsın yüzünü
Yürüyen sürüngenlere dönmüş bizleri affet.

Masal değil anlatılanlar.
“Bir zamanları” görmeliydin çocuk.
Başlar üstünde
taçtı kardeşlerin.
Ayak sesimiz değildi
asfaltları titreten
Korktukları top tüfek değil
Panzer sesli yüreklerimizdi.

Dağların emaneti omuzlarında
Acıları muştu sayan
Çocukların babası
Coşkun yüreklere kim
kan kusturdu.
ne susturdu.