Zulm-ü Hak Yoktur Şiiri - Ali Akarsu

Ey Süleyman,
Mahdumlar senin neyine,
Sen sadece,
Değer kıl,
Tek kendi geleceğine…
Can yanmış,
Mazlum, goncaymış,
Eyleme devrandan feda,
Sanki sen kalacaksın bir tek,
Sen bakisin,
Bu dünyada…
Sanma, ey Süleyman,
Sanma,
Sana da baki değildir,
Bu dünya,
Amma,
En büyük sensin ya,
Hafızayı maziye bak,
Biraz uyan,
Ayağa kalk,
Dünya’yı aşkını bırak,
Saadeti cihan,
Değildir baki,
Amma velevki,
Öyle sanmışsın,
Bileceksin ki,
Bu âlem kalmamıştır kimseye,
Bâki! ...
Kıyma ecdadı namına,
Verme fermanı,
Kimsenin,
Hitamına…
Sen devlet’i âli’yenin,
Aklı selim sultanısın,
Bir yanın devleti âli,
Kalanı mahdum canısın…
Nefessiz kalmak, Süleyman,
Öbür dünyaya mahsustur,
Yaşarken nefessiz kalmak,
Mahpustur…
Böylemi geçermiş zaman,
Yakıştı mı ya Süleyman?
Sen bir cihan padişahı,
Sen bile, bilememişsin,
Nadide güzel gülşahı….
Bigünah kula mahsus mu,
Günahkâr olmak husus mu?
Sabır ya Süleyman,
Sabır,
Sabrın sebebi vefadır,
Vardır ya öyle bir tâbir,
En büyük sabırdır,
Kabir! ...
Saadete vuslat, bir haktır,
Lakin,
Hakkın sahibi,
İlahtır! ...
Mazlumun ahı, Süleyman,
Zalimin burnundan gelir,
Devri saadet Süleyman,
En tatlı vakitte ölür…
Olmaya bir devlet, dedin,
Bir nefes sıhhat Cihânda,
Bu nefes sana has değil,
Dediğinden bir utan da,
Kıyma civanı goncaya,
Herkesin konup göçtüğü,
Bu handa…
Sözüm Süleymana,
Lakin,
Süleyman çoktan eyledi,
Terkin,
Bu han-ı Cihanı,
Elinde olan kudreti,
Her kim bulursa hayatta,
Nefsine yenik düşmesin,
Çünkü hesabı sorulur,
İlahta! ...

05.06.2014