Zülkarneyn (A.S.) -2 Şiiri - Sinan Karakaş

Sonra yine (doğuya doğru) bir yol tuttu. Kehf:89
Nihayet o güneşin vardı doğduğu yere

Güneşten koruyacak bir siperleri yoktu
Güneşin doğduğunu gördü kavmin üzerine Kehf:90

Sonra yine bir yol tuttu Kehf:92 Zülkarneyn
İki dağ arasına nihayet yetişince

Bunların önlerinde hemen hemen hiç bir söz
Anlamayan bir kavim bulmuş idi (orada) Kehf:93

Ey Zülkarneyn dediler, Yeryüzünde bozguncu
Ye’cüc ve me’cüc ile bizimle arasına

Bir set yapman şartıyla sana vergi verelim Kehf:94
Dedi ki hayırlıdır Rabbimin verdikleri

Servet ve saltanatım vereceklerinizden
Bana yardım ediniz siz bana gücünüzle

Sizin ile onların aranıza aşılmaz
Sapasağlam bir engel hemen oluşturayım Kehf:95

Bana getirin dedi demir kütleleri(ni)
Nihayet dağın iki ucu denkleştiğinde

Körükleyin ateşi demir kor olana dek
Bana bakır getirin üzerine bakırı

Eriterek dökeyim. (Kehf:96) Artık ye’cüc ve me’cüc
Onu aşamadılar ve de delemediler Kehf:97

Zülkarneyn bu Rabbimin bir rahmetidir dedi
Vadi gelince Rabbim bunu yerle bir eder

Rabbimin vadi haktır Kehf:98 dedi elbet Zülkarneyn
Medine ile Şam’ın arasında bulunan

Dümet-ül Cendel diye adlandırılan yerde
Ayrıldı insanlardan kendi yalnız kalarak

Alemlerin Rabbine hem Zülkarneyn
İbadet ve tatla geçirdi zamanını

Teslim etti ruhunu en sevdiği varlığa
Hayatı bir örnekti elbette insanlığa

Rivayet edilir ki yine o civarlarda
Tehame dağı denen bir yere defnedildi

Selam olsun ey nebi sana ve nebilere Selam olsun elbette bu yoldan gidenlere