Zülfükar Karakoç Şiirleri - Şair Zülfüka ...

Hayat içerisinde yaşanılan,
Maddi ve manevi yokluklar.
Yalnızlıklar.

Sonradan;
Bizlere tattırdığı acılarla,

Gözlerde;
Yaş olup da.
Akıp gideceğime.

Kalplerde;
Yer edinip.

Olma…
Namert ile namert.
Etme…
Cahil ile sohbet.

Sen.

Bekârlık.
Gençliğin içinde tuttuğu,
Doludizgin enerjisiyle.

Kendinde bulduğu,
Öz güveniyle.

Gül dalında.
Sevgi.
Yürekler de güzeldir.

Dostluklar ise;
Dostluğu.

Kimi zaman yokluğumuzla.
Unutulduğumuzu.

Kimi zaman da varlığımızla.
Hep konuşulduğumuzu.

İnsanoğlu için.

Unutulduğunu düşünmek.
Ne kadar acı verici ise,

Gönüllerde olduğunun.

Zaman zaman;
Kendimizi kendimizde bulduğumuz.
Kendimizce mutlu olduğumuz.

O yalnızlığımızı özleyip,
O yalnızlığımıza gidiyorsak.

İnsanların;
İnsanlara hayat’ da,
Sunabilecekleri.
En büyük ikramları,

Gönülleri hoş edebilecek.

Ağlamayı;
Kendilerine yakıştırmayanlar.
Gülmeyi;
Beceremeyenlerdir.

Saflıkları aptallık sayanlar.