DİYARBAKIR' DA SENİ ÖZLEMİŞTİ
Şimdi sen çıkıp gelsen
Seni içimde saklasam
Hasret kaldığın sokaklarda gezerken
Derin kısık bakan gözlerinde kaybolsam
GÖNLÜMÜN KAFİYESİNDEKİ YOKLUĞUN
Gönlümün kafiyesideki yokluğunun
Ne yeri ne yurdu vardı
Göğüs kafesimde
Nefesimi kesen ince bir sızı
GÖNLÜMDEKİ YOKLUĞUN
Ey bakışlarında kaybolduğum
Ömrümün sebebi
Kursağımdaki yaşama hevesim
Yüreği yaralım
HAYKIRIŞ
Hüzünlü bir sonbahar eylül'ünde
Sana gitme diyememenin pişmanlığıyla
Bir ömür boyu
Gönlümde yanan harım oldun
HANİ SEN GİTTİN YA
Her gece
Ay Işığı dolunca gözlerime
Bir bulut gibi
Hayalin karanlığa çekiliyordu
HAYALLERİM
Benim hayallerim yalın ayak çıplaktı
Umudunu yitirince tökezlenip düşerdi
Bazen incinip kırılırdı
Bazen bir uçurum kenarında
HEP ÇOCUK KALSAYDIK
Keşke hiç büyümeseydik hep çocuk kalsaydık
Çocukken mahsum
Yalansız duru tertemiz hayallerimiz vardı
Belki oyuncaklarımız yoktu
HER ANIM SENİNLE
Her gece hayalin karşı duvarda
Bir nefeslik ince bir sızı gibi
Yokluğun üşütüyor beni
Kurulu bir saat gibi
HÜZÜN YAĞMURLARI
Gün akşam olurken
Utangaç gecelerin karanlığında
Seni hatırladıkça boğazım düğümleniyor
Umudum keskin uçurumlar kıyısında
İÇİMDE BİR DÜNYA SOĞUYOR
Öyle bir haldeyim ki
İki yakası bir araya gelmeyen
Düğmesi kopmuş ilik gibiyim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!