Zülfiyara Dokunur Şiiri - Ahmet Nejat Al ...

Zülfiyara dokundu rüzgar hafifçe,
Sessizce fısıldadı sevda sözlerini.
Gözlerindeki ışık, yıldızlar gibi,
Ayıp etti geceye, çaldı tüm ışığını.

Saçlarında gezen o nazik el gibi,
Zaman durdu, mekân unuttu kendini.
Zülfiyara dokundu, bir aşk nefesi,
Kalplerdeki yangını körükledi derin.

Bir bakışta anlatır bin yıllık hikâyeyi,
Zülfiyara dokunmak, bir ömre bedeli.
Sözler susar, anlamını yitirir dillerin,
Zülfiyara dokunduğunda, yüreklerin.