Zülfikar Yapar Kaleli Şiirleri - Şair Zü ...

Ak yılın kapkara eylül ayında,
Dara götürdüler, çiçeklerimi.
Ezip bunca yıldır düzen suyunda,
Cana yetirdiler, çiçeklerimi.

Yaşamak mazluma dağ gibi kambur
Ah çeker, iniler, özünü yorar...
Düşünce beynini kemiren bir ur
Düşünür gönlünün közünü yorar

Allah’a tevekkül edemezse kul,
Emanet kuş bir incecik daldadır.
Hıyanet, kibirden, borçtan hali ol,
Resul’ün buyruğu bu mealdedir.

Elin cenaplığı tamam da beyin
Sırrın yamanlığı hikâye beyim
Bardız’dı bucağın, Çermik’ti köyün
Körfez’in varlığı hikâye beyim.

Vuslata yaklaşır insan an be an

İnilmez çarşının, çıkmaz sokağın
Kokusu var, ağısı var, leşi yok
Başa güreşen şu hasta, salağın
Otuzu var, ikisi var, beşi yok

Yüzünü satıyor, beceremiyor

-Necmi ÜLKER'e-
Be muhannet sana nasıl kızmayım
Üç ay git, üç gün gel, boşa dönmüşsün..
Bir uzun hikaye nasıl yazmayım
Ağustos ayında kışa dönmüşsün..

Çile denen boz kısrağa binmişim
Bir mum ışığına doğru giderim...
Savaşmışım durulmuşum dinmişim
Yüzümü yer gözlerimi diderim...

Karanlık gecenin bilmecesini

Bahar yüzlü, yağmur gözlü, beri gel
Seni görmeyince puslanır gönül.
Kuru bir yaprağım, sallıyor bir el
Gayri sırılsıklam ıslanır gönül.

Anlamaz mecnunu Leyla’daki yar

Sefalet başladı yine
Bugün ayın kırk dokuzu
Varlığımız eşit düne
Bugün ayın kırk dokuzu

On beşinde paralanır

font face='Comic Sans MS' color='black' size='0,5'
Kafana taş mı düştü gevşemiş çene yayın
Sus işte susuyorum Allah rızası için.
Yoksa senin gibi mi akraban emin, dayın
Sus işte susuyorum Allah rızası için.