Züleyha'nın Kuyusu Bu Çıkışı Yokluğa Doğru

Kuyunun en dibindeyim

Kimsesiz ve yalnız

Karanlıklara kaplanmışlıkların en sonundayım.

Ama Yusuf'un kuyusu değil bu kuyu

Olduğum yer Züleyha'nın düştüğü yer

Ne kadar da isterdim Yusuf'un kuyusunda olmayı şu an

Oysa ki buradayım, Züleyha'nın mekanında

Buranın çıkışı saraya açılmaz

Olduğum yerin çıkışı acı ve pişmanlığa

Dünya aşkı ile öyle bir kaplamışım ki kalbimi

Güzel yüzlere aldanmışım, güzel kalpleri görememişim, umursamamışım.

Züleyha misali koşarak gidiyorum günaha.

Yasaklı olan çekici gelir göze.

Kendini bulamamış nefisler arzular yanlışı

Şeytana da suç atmamak lazım ben kapıldım yoluna

Sonumu da biliyordum aslında, cayır cayır pişmanlık

Bu feryat Züleyha'nın feryadı, dinleyin!

Günaha batmış aşkımın çığlığı bu.

Doğruyu Yusuf ile bulmak istemedim ki ben.

Yanlışımı Yusuf ile yaşamak istedi yüreğimdeki Züleyha, suç bende

Gittiğim yolun kör kuyular olduğunu biliyordum ben.

İşte sebep-i günahım bundandır

Ben yanlışımı gönüllü yaptım.

Yusuf un huzurunu değil, Züleyha'nın ateşini istedi yüreğim

Bu yangını ben ateşledim, geri dönüşüm de yoktur.

Ne pişmanlıklar yaşadı ömrüm, alışılmış yollarda kaç kere taşa takıldı

Durmadı, devam etti, günahı bile isteye ince ince dokudu

Fayda etmeyen son pişmanlıklara sürükledim ben kendimi

Züleyha olmakmış kaderim benim de

Cehennem ateşimi daha dünyadayken harlamakmış yapacağım

Yusuf'a gitmeyen yollarda Yusuf'u aramak varmış alnımda

Ne yapalım, benim çıkışım da saraya değil, yokluğa imiş

Yusufsuzluğaymış...