Züleyha'nın Bakışı

Abdulkadir’e

Bu ney sesi, hangi ruhun nefesi
Kuyuların kuytularında yosunlar büyürken
Yalanları saklamaya cesaret edenler kim
Kenan’ın kurtları ölüm orucundayken
Önce, ceylanın kanını bir gömleğe bulaştıranlar
Çok sonraları
O gömleği arkadan yırtacaklardı.

Kervanların taşıdığı bu yeni müjde
Kuraklıktan kurtaracak insanlığımızı
Haberimiz yok
Ne diye inanalım zorbaların dinine
Bir Züleyha hüznüdür
Demir parmaklık pası.

Özlemlerin sığındığı sabır dağı
Ceylanlara ve kurtlara mesken olunca
Gözle görülen her şey karanlıktı
Bir bedenin tüm hücrelerini taşıyan koku
Elçi’nin gözlerinde fer iken
Bir öz kardeş merhameti
Hediye edilmişti kıtlık ülkesine.

Güneş ve ay yeniden sarmalıyor dünyayı
Rüyalar yeniden ve sil baştan yorumlanıyor
Korkuların ve kaygıların tuzağından uzak
O peygamber yüreği
O Züleyha bakışı
O an
Unutulmuyor.

Aralık 2014, Aksaray