Zul Güler Şiiri - Mucurlu Kemal Özdemir

Birgün anlarsın dostum,
Baltayı taşa vurduğunu,
Taş güler, balta güler, el güler.
Bu gidişin gidiş değil,
Dağ güler, taş güler, yol güler.
Düşlerle gerçeği ayıramazsan,
Aç karnını doyuramazsan,
Çığlığını duyuramazsan,
Sefalet güler, para güler, pul güler.
Birgün sessizce çekip gidersin,
Bilmem ki borçlarını nasıl ödersin,
Hala neyin davasını güdersin,
Kazma güler, kürek güler, çul güler.
Aklını yitirmişsin oynadığına bakılırsa,
Darbuka güler, cura güler, zil güler.
Sürüklenip durdun hayat boyu,
Rüzgar güler, yağmur güler, sel güler.
İnsana saygısızlığın sonucudur kriz,
Çalıp, çırpmayanlara diyorlar keriz,
İnsana hakkını vermeyi bilemediniz,
Şimdi;
Fazilet ağlar, onur ağlar, zul güler.