Zül Değil Dostum. Şiiri - Mecit Aktürk

Dâvâsı olana yasaktır küsmek
Yiğide sevdâsı zül değil dostum.
Var mı bir darbede umudu kesmek?
Aslolan hedeftir yol değil dostum!

Demem ki "ne dense hep sineye çek"
Sabrın da sonu var; bu da bir gerçek
Burada aslolan terâzi, ölçek
Bizim de dilimiz lâl değil dostum.

Yükleyip yüreğe öfkeyi, kini
Sürûra gark etme onca hâini
Ye'si yasak etmiş mümine dîni
Tefrika haz veren hal değil dostum.

Dağ olsa engelin, düşsen de bîtâp
Ebedî değildir hiç bir ızdırap
İsyankâr insanın âhiri harâb
İblis tutunacak dal değil dostum.

Kalsak da bu yolda, yalnız, kimsesiz
Yine de durmak yok zulüme sessiz.
Varsın kaşlarını çatsın edepsiz
Alçaktan beklenen gül değil dostum.

Bir kutlu çınara, dala aitsin
Toparla kendini, sitemin bitsin
Vefâsız olanı yolcu et gitsin
Kimse vazgeçilmez kul değil dostum.