Kârûban gecelerden süzüldü heceli sessizlik,
Bir zambuk gölgesinde titredi zamanın ensizliği.
Yankılandı taşsız yollarda, ferahnûr bir iç çekiş,
Sînakâr yıldızlar düştü, her biri bir başka geçmiş.
Göğün kuytusunda bekleyen mülhik bir öksüzlük var,
Ne rüzgâr bilir, ne de yeryüzü – yalnız kalpleri sızlar.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta