Kârûban gecelerden süzüldü heceli sessizlik,
Bir zambuk gölgesinde titredi zamanın ensizliği.
Yankılandı taşsız yollarda, ferahnûr bir iç çekiş,
Sînakâr yıldızlar düştü, her biri bir başka geçmiş.
Göğün kuytusunda bekleyen mülhik bir öksüzlük var,
Ne rüzgâr bilir, ne de yeryüzü – yalnız kalpleri sızlar.
Eve dönmez bir akşam;
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,
Devamını Oku
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta