Zühre Kulaklarını Koy Kalbine

çekiliyor kapılar
örtülüyor fırtına sessizliğine
şergil anılar yangın yeri
evrene sığmayan harfler mistik alfabede
geziniyor serçe parmağım
dokunuyor çelimsiz gelgitlere

çekiliyor benliğim
dalgasına küs kıyılara
küllerinden hırka yapmış sırdaşım
öyle bitap öyle yılgın
akıyor gölgemle göllere

yıkanıyor fosiller
eski bir geminin kaburgasında
kazınmış kimsesiz sesler
yükseliyor
Zühre duy ve koy kulaklarını kalbine

çekiliyor kapılar
henüz açılmamış kilitlerde yemin
bırakın kapansın
bakılmamış sırlı aynalar duvarda kalsın

dil sağanağında bir gece
sele veriyorum muhteşem yalanları
çoban kovmayan kapılardan geçiyorum
çekiliyor kapılar
çekiliyor sular
sözden inciler çıkarmayı size bırakıyorum

yosun tutmamış rüzgarları alıyorum
sabahın göz pınarlarında
sabır renklerini damıtıyorum

sular çekiliyor
“Bâki kalan bu kubbede bir hoş sadâ imiş”
diye diye sınadığım kıyılarda
sınanmamış dalgalara yeniliyorum
ben şimdi yeni bir evrenin utangaç gökyüzünde
çelimsiz ruhumu yıkamaya gidiyorum…

Ocak 2009