Züğürt Kemali Şiiri - Nebi Ünler

İçimi sızlatıyor, umutsuz yarın, çileli mazim
Ah! Omuzumu çökertiyor, günahların vebali…
Dedeoğlu Aşiyan da, bende bir azim, bir azim
“Çıkmayan candan ümit kesilmez..” Züğürt kemali.

Tavan da duman duman, nedenler, niçinler, nasıllar?
Of… of! Kalp kırmanın korkusuyla sükûta sığınıyorum…
“Sükut ikrardan gelir” miş… Lakinler, amalar, velhasıllar
Fakatlar, faydasız… Ey vicdanım; sana, senden yakınıyorum.

Keşke bir serçe olabilseydim, yada bir martı, yâre ulaşan,
Konsam penceresine… Açar mı gönül kapısını yeniden?
Var mı ki yüreğinde lav püskürmesi, Yılgın Yağmur’a bulaşan?
Bir tek Rabbime malum… Dilerim razı olur, şu aciz eserinden.

Züğürt kemali, züğürt cemali, züğürt kelamı ve hiçlik
İçimdeki lav püskürmesine, kırık aynalar, yüreğimden.

Dedeoğlu Aşiyan, 21.01.18 – 19.34 Y.Y.