Züğürt Her Dem Madara Şiiri - Nebi Ünler

ZÜĞÜRT HER DEM MADARA

Şairlik kim, sen kimsin? Sıradansın sıradan,
Yüreğin kalbur gibi, delik deşik yaradan…
Az mı geldi ziyanın, az mı yediğin vurgun?
Unuttun mu mazini, kimler çıktı aradan.

Yoksul büker boynunu, rahat hayat varsıla,
Viran baba ocağın, gurbet, sürgün, yar sıla…
“Sen doğarken ölmüşsün” diyenlere kızma hiç,
Sana kastı Feleğin, terk edilip sarsıla.

Bak aynalar ne diyor; teşnesin kaybetmeye,
Bu çağ da aşk fuzuli, garip bülbül ötmeye…
Mecnun’dan beter sevsen, yaşanmıyor parasız,
Belki diye bekleyen, layıktır hep tütmeye.

Parayla sa-det olmaz, diye diye büyüdük,
Parasız olmuyormuş, diye diye çürüdük...
Cep delik, cepken delik, dayımız yok üstelik,
Her sevda sıfırlandı, boyun büküp yürüdük,

Züğürt her dem madara, diyenlere aldırmam,
Lakin boş hayallerle, kimseyi de kandırmam…
“Sen olmasan zengine, evet derdim” diyen bil,
Tercih senin tercihin, suyunu bulandırmam.

Yine çaktın sonunda, oluverdin maskara,
Çapkınlık zengin işi, züğürt her dem madara…
Uyan be Yürek Yağmur, aşk karın doyurmuyor,
Hayallerin düşlerin, yakalanır radara.

Adanasız, 21.02.15 – 01.42 Yürek Yağmur
................