M is kokar tatlı tenin,
E vimizin neşesisin.
S evgiyi en çok senden öğrendim.
U mudum, dünyam benim.
T atlı yaramazım herşeyim.
Daha dün gibi aklımda,
Nasıl geçtiğini bilemediğim yıllar.
Avuçlarımda eriyen kartanesi gibi biten,
Çocukluğum işte karşımda.
Düşündükçe o günleri,
Menfaat dünyası bu dünya,
Dayın varsa yaşadın.
Hallolur tüm işlerin,
Ne de olsa yeğensin.
Eğer dayın yok ise,
Sevgimiz yalan olsada,
Umutlarım solsada,
Gözlerim yaş dolsada,
Gitme kal ne olursun.
Kalbim bomboş kalsada,
Hep başkalarını hatalı bulursun.
Kendine hiç toz kondurur musun?
Acaba senin hiç hatan yok mu?
İnsanoğlu bu hatasız olur mu?
Ansızın bir haber gelir ya…
Titrek, üzgün, çaresiz bir edayla,
Kala kalırsın konuşamazsın duyamazsın
Dizlerin kırılır yerinden kalkamazsın…
Ne hissettiğini bile anlayamazsın, anlatamazsın.
Sevdiğin canın, ciğerin
Sahil boyunca gezerken,
Gün doğumu yaklaşmıştı.
Gördüğüm bu manzara,
Beni duygulandırmıştı.
Yaşlı, bitkin balıkçı
Titrek, buruşuk elleriyle,
Dinlenmeyi istersen,
Dinlemeyi öğrenmelisin.
Sözünü dinletemezsen,
Susmayı bilmelisin.
İnsanlarla konuşup,
Konuşmayı öğrenmelisin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!