GÜNDÜZ GECEDEN BAŞLAR
Timsahların oynaştığı yerlerde
Tavus kuşları da yaşar...
Gelincikler serpilir
Yollara...
Hani varlığınızın bulunduğu yer
O bulunmaz dostluğumuz varya
Müzmin ruh haliniz hani, gözyaşlarınız
Sizinlemi hep döner bulunduğunuz diyara
Avare mi? olur boş tenhalarda
Nerdesin mühür bakışlı, hançer kalpli,
Sen
Doğduğumuz gün; pamuk yüzlerimizde beliren
İlk nefes algımızla başlarsın
Yaş geçtikçe, ten eskidikçe
Belirirsin suratlarda, mican!
Ben içinde o olmak hani onlar içinde
Kara lekelere, şen
Yufka olmak, renk olmak, hüznün mayası olmak
Binlerce renk içinde rengin cümbüşü olmak
Benki aşkınla kaplan karası geceleri,
Güneşle buruşturmuşum,
demir dağları eritmişim ,
gökçek sevdalara yoldaş olmuşum
öksüz olmuşum,yetim kalmışım ,
kısacası....;
Ben ben olalı binlerce ben içinde
Ben ten olmuşum binlerce kendim içinde
Benlerime benler eklemişim
Kamilini yaşayan ben olmuşum, tenim içinde
Sonsuz olmuşum susuz aklmışım
Acılarımı köz yapıp yaralarıma nerhem yapmışım
Aç gönlün,gönle faydasını
Dost yüreklerde ara
Masum güzellikleri arayan sen
Bulunmayan yerde
Çiz ve karala
Çek git durma karşımda
Yerden yele salan ahım tutacak
Şimdilerde parmak uçlarınla gittiğin yollarını
Bundan sonra dizlerin gezecek
Git artık kaf dağı edip sardığım kalbime
Gitki buz süreyim
Bedenimin yüzünde onlarca kırışık içinde
Beni ben eden bir tek kırışığım var
Artık yaşlandım, yoruldum
Kıvrım kıvrım nakış dokurdu gözlerim
Güzelliğim ay yüzlüydü
Abus suratların şemali
Yaşamak ve yaşlanmak kadar tabii
Bahtın yüreklerinde
hep bir ezginin ezilişini bulmuşuzdur
kendimde olduğu kadar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!