Bütünün ekseninde,eksiler
Birleştikçe,birleşir
Toplamını, hesap eder
Yekunu almak için, birleşirken...
Sonucu fayda vermeyen, kümeler
Artı olmuş, eksi gibidir
Açıları, kendi belirler
Sevenler,iyi bilirler
Kendi sonunu, beklerken...
Çarpanı olmayan, kesirler
Ardışık kalır, sayılar
Kat sayısını, kendi belirler
İki kere iki, dört ederken
Bilinç altındaki, gerçekler
Sonucu bilinmeyeni,çarparken...
Çıkarmak ister,eldekiler
Ondalık sayılar ve denklemler
Bir sonraki, sayıyı belirler
Çözümsel üstünlükdeki, bütünler
Eksileri birden, tetikler
Ayrılık yada sevda çıkarken..
Bölerken,bölünür
Sayısal üstünlükler
İlk basamakta, arar
Israrla bölümü, bekler
Kalanı merak,edenler
Böleni hiç unutmaz,bölünürken...
Kayıt Tarihi : 18.10.2016 20:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Rakamlar gibi.. iki kere ikinin dört ettiği gibi net olmalıydı hayatta... Ya siyah olmalıydı hayat... yada beyaz... griyi tanımamalı, arafta kalmamalıydı gözler ve yürekler...
İkileri yutan o birlerle... hep biri bilen bir yürekle yaşamamış mıydık yıllarca...
Hiç cimri değildi bir zamanlar sevenler... sevilenler...
Hep mutlulukla çarpılır... bölünür... toplanır... hep mutluluğa çıkarılırdı yürekler...
Doğruları dik kesen... doksan derecelik acıları bilmezdi ömürler...
O doğrular... o yollar hep A ve B'yi buluşturmak için vardı...
Hatta hiç sorun etmezdik... o büyük havuzların A ve B birleşince kaç saatte dolacağını... sonunda dolacağını bilirdik ya...
Ha aritmetik olmuş... ha geometrik... ne fark ederdi... Sayı dizileri değil miydi gerçekliğimizin aynası...
Bölüne bilmenin tek kuralı da yoktu... Bölündükçe çoğalanlar kalırdı hep ellerimizde... değil mi...
Gelecek planlarımız arasına almazdık hiç... periyodik tekrar edip duran... oran ve orantısızlık problemlerimizi...
Ne çevresi... ne alanı... ne de hacmi... hesaplanamayacak kadar büyük değildi dünyanın... bizim için...
Yani... Bilinmeyeni ne kadar çoksa... bir o kadar daneğlenceliydi hayatın denklemleri...
Kayahan her ne kadar;
'Senle topla beni,
Çarp uzaklarla,
Ekle sensizliği,
Böl saatlere,
Ne kaldı, ne kaldı' dese de...
O 'Zorunlu Denklem'lerle toplanan... çarpılan... bölen... bölünen olsak da...
Hep 'sen ve ben' değil miydik kalan...
Çok teşekkür ederim sevgili dostum... Sayende unuttuklarımı... unuttuğum mutlulukları hatırladım...
Ve yine diyorum ki... Eline... diline... yüreğine sağlık... Ömrüne bereket dostumun...
Selam ve sevgilerimle...
beğeniyle okudum
diline saglık
Sevginin aritmatiğe vurulduğu günlerdeyiz, artırımlar ve çıkarımlar elimizde kalanlar, anlamlı ve güzeldi şiir, canı gönülden kutlarım saygılar...
TÜM YORUMLAR (31)