İçimizin sakinleşmez çelişkisi
koparır halatlarını açığa yazgılı
gemimizin; kara eski bir anı,
vardığımız uzaklıkta 'belki'
aydınlatmayan bir fener.
Gün ışısa bile yarın dindirmez kaygımızı,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta