Zorundamıyım Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

Hangi yâre güvendiysem el oldu,
Bahtımın cihan'da yoktur emsâli,
Her aşk'ın sonunda bir cam misali,
Paramparça olmak zorundamıyım.

Sanki affedilmez büyük günah'tım,
Ayrılık tâc'ım oldu yalnızlık taht'ım,
Gülmedi talihim' gülmedi bahtım,
Ben' böyle yaşamak zorundamıyım.

Kahır en yakın dost' vuslat yabancı,
Kalbimin sevgiye bitti inancı,
Simâlar gerçek olsa'da öz'ler yalancı,
Ben' böyle aldanmak zorundamıyım.

Aşkı bildiğimden beri
Bahtım gülmez' ben gülmem,
Çatılmış hilal kaşlarım
Tebessüm nedir bilmem,
Gözümden akan yaşları
Kimse silmez ben silmem,
Ben' böyle ağlamak zorundamıyım.

Sersefil olmuş'um kimin umrunda,
Yer ile yeksan olmuş ruhum'da gururum'da,
Tükendi bütün gençliğim bir vefasız uğrunda,
Ben' böyle kahrolmak zorundamıyım.

Dünya'dan murâdın almamış kul'um,
Sönmüş ocağımdan savrulur kül'üm,
Her günüm ızdırap her günüm zulüm,
Yaşamadan ölmek zorundamıyım.

FEVZİ EMİR YILMAZ