Zoru Sevdim Şiiri - Mahmut Buğrul

Bakarsam...
Pür-dikkat bakarım
Bu, ayrıntıyı değil,
Zoru görmek içindir.
Hayatımın her deminde
Ben imkânsızı,
Ben zoru sevdim.

Henüz küçüktüm...
İyi bilirim
Hep okyanusları geçmeyi,
Dağları aşmayı düşündüm.
Ve büyüdüğüm zaman
Bir evim olsun istedim
Sarayları andıran.
Belki sahip olamam
Ama o hayallerimde benimdir.
O bir ütopya,
Ben bir hiç olsam da
Hep imkânsızı,
Hep zoru sevdim.

Ve büyüdüm sonraları
Öğrendim bir gönlümün olduğunu.
Gönül de zor istedi
Bu yüzden ben seni,
İmkânsızı,
Zoru sevdim.

Cismen küçük yüreğime
Koca bir sevda yükledim,
Ne kadar küçük olsa da,
Götürsün istedim sevdayı.
Ben bu yüzden bu büyük sevdayı,
Seni sevmeyi,
İmkânsızı,
Zoru sevdim.

Sen beni sevme sakın!
Karşılık bulup,
Kolay olmasın bu sevda
Ben alışık değilim gülüm
Kolay vuslatlara.
Oldum olası ayrılıkları,
İmkânsızı,
Zoru sevdim.

Gözlerinden girip
Kalbinde kayboldum.
Kaybolduğum yerde,
Kaybetme beni.
Biliyorum ki bulamazsın
Ama olsun
Dedim ya
Ben imkânsızı,
Ben zoru sevdim.

Hasretinden ölsem de,
Seslensem de son nefesimde
Acıyıp gelme sakın
İstemem olma yakın.
Ben yaklaştıkça, sen uzaklaş.
Ben açılan arayı,
Ben engelleri,
İmkânsızı,
Zoru sevdim.

Aşka tokluğunu,
Bana yokluğunu,
Acının sıklığını,
Hayalkırıklığını,
Hür gönlün ile
Bana yasaklığını,
Ben imkânsızı,
Ben zoru sevdim.

Zor derler bazıları ölüme
Oysa ben,
Senden uzakta
Sensiz yaşamayı sevdim.
Sensiz yaşamak ölüm ise eğer,
Ben eceli,
Ben Azraili,
Sensizliği,
İmkânsızı,
Zoru sevdim.

11.07.2005
Gölbaşı