Zorlu saatler Şiiri - Dağlar Özügüç

Derin duygularımı bir kaba hasret için feda edemezdim
Aydınlığın yüzünü karanlıktan habersiz mi sanırsın?
Oysa aydınlığa gölge düşse hasretin yolu kesilir
Ben beklemeyi kutsal bir sabır sanırdım
Her bekleyiş mutlaka masum değilmiş
Vefa en derin bağdır bu çağda
Geçmez dediğin gün de bitti biter
Bilirim bazı özlemler insanı kendinden eder
Yüreğini tüketmeden sevebilmek için
Işığı seçenleri kimse kör sanmasın
Karanlığın ne zorlu saatlerinin olduğunu
En çok aydınlığa yürüyenler bilir
Kalmaksa eğer, ışıkla kalmalı insan
Hasret bir imtihandır bu doğru
Ama her imtihan da kazanılmaz ki