...Zorlaşıyor... Şiiri - Sevnur Şaylan

Gün değil,ay değil,
Belki de yıl oldu,
Güneşin doğuşunu görmeyeli…
Bıraksalar uyanmayacağız sanki,
Hani…
Rüyalar bari kabus olmasa…
Akıp giden zamanı geçtik…
Akıp gitse de,
Kurtulsak artık derdimiz…
Sığamıyoruz artık dünyaya,
Dünya mı küçük,
Biz kendimizce çok mu büyüdük,
Neydi derdimiz dünyayla,
Neydi derdimiz kendimizle,
Anlamadık…
Korkuyorum dünyanın her yerinden haberdar oldukça,
Duymak istemiyorum kirlenen elleri,
Duydukça yitirilip gidenleri,
Duyamıyorum dünyaya yeni gelenleri…
Sevinemiyorum…
Hani insan ağlarmış ya dünyaya ilk gelişinde,
Şimdi daha mı fazla ağlıyor bebekler ne? ..
Ben bile ağlıyorum onlara…
Oysa en büyük mutlulukken bu mucizeler,
Kör mü olduk mutluluklara? ...
Zamanlama mı yanlış? ...
Göreceğimiz mi varmış? ...
Bilmiyorum…
Tek bildiğim var ki şaşmam,
Gün geçtikçe yaşanmıyor bu dünya…
Nefes almak bile zor geliyor insana…
Zor…