Zordur Ankara'da Aşık Olmak

zordur ankara'da aşık olmak!
yalnızların şehridir ankara..
her köşe başında kafası yere eğik,
gözleri yaşlı,
yüreği yorgun,
sevda sıyrıklarıyla dolu,
elinde sigarası,
gönlünde sevdası,
umutsuzluktan kurtulmayı ümit edip,
çaresizce gönül hırsızlarını bekleyen gençler..

zordur ankara'da aşık olmak!
apansız yenilgilerin şehridir ankara..
köşebaşında ağlayan gençlerin,
yiğit delikanlıların,
sevdalı aşıkların,
ortak derdidir bu..
umutların aniden iner yerin dibine.
bulamazsın!
tam buldum derken,
bulduğunu zannederken,
bulamadan kaybettiğini anlarsın..
yıkılır hayallerin,
dizlerin üstüne çöker,
hayatına kahreder,
gözyaşlarına boğulursun..

zordur ankara'da aşık olmak!
umutsuzluğun duman olduğu şehirdir ankara..
bu dumanı solursan eğer,
kaybetmeye mahkum olursun.
ankara gençlerinin kaderidir bu kaybetmeye mahkumiyet!
hele bir de sevdalıysan ölümden de beterdir..
ankara'da aldığın her nefeste,
soluduğun her nefeste,
umutsuzluk işler içine..
parçan olur müthiş bir karamsarlık,
kazanmaksa bir hayal..

zordur ankara'da aşık olmak!
varoşların şehridir ankara..
kimsenin sahip çıkmadığı,
soğuk kaldırım taşlarının,
her birinin sahibi vardır burda..
sabaha karşı ısınmış olur hepsi.
sevdalı varoşlar yatarlar üzerinde!
sabaha doğru,
kendine hayrı olmayan güneşle uyanırlar.
her gün böyle geçer,
her gün birbirinden farksız..
harabelerin şehri ankara,
neyi var ki adından başka..