Zordur Şiiri - Üzeyir Aydın

ZORDUR

Ben bilirim derdim, ne olduğunu kaybetmenin
Zaman nelere kadir, unutursun unutulursun
Yürekte köz olur, içinde ateş soğutursun
Bilmezdim zordur, sevilmeden sevmenin

Gönül bu önüne geçilip set çekilmez
Seven yüreğe sevemezsin denilmez
Kim derse yalan der sevmeden sevilmez
Bilmezdim zordur, sevilmeden sevmenin

Sallanır durur bir o yana bir bu yana
Hep takılır oltaya, el verir onu tutana
Kucak açar, bakmaz ona can atana
Bilmezdim zordur, sevilmeden sevmenin

Sanma herkes jokerdir yedek akçedir
Atıldım satıldın düştüm o bekçidir
Onu nasıl olsa anlamaz tek tekçidir
Bilmezdim zordur, sevilmeden sevmenin

Bilirdim değildir sütten çıkmış ak kaşık
Dönüp bakarsan geçmişi hep karışık
O terk edilmeye kullanılmaya alışık
Bilmezdim zordur, sevilmeden sevmenin

Birde kendine köle olacaklara baksa
Gözünden sakınıp kıskananları taksa
Çaldığı gönüllere baksa ahın almasa
Bilmezdim zordur, sevilmeden sevmenin

Sonuçta delisi de akıllısı da bilir insanın
Kıymetini, kimdir itenin ve de kollayanın
Kendisi için sevenin, koşanın, çırpınanın
Bilmezdim zordur, sevilmeden sevmenin

Bilirim kıs kıs gülerler salak bunlar derler
Sanırlar bağlar çözer o anlık tatlı sözler
Aslında bir bilseler bunlar tek tek onları közler
Bilmezdim zordur, sevilmeden sevmenin

Bilirsin sevildim sanırken terk edilirsin
Sevk ettim sanırsın ama sevk edilirsin
Şansını çok zorlama sonunda sen itilirsin
Bilmezdim zordur, sevilmeden sevmenin

Cebirin Defteri; 05.Temmuz.2009; pazar