Zordu Seni Sevmek Şiiri - Celal Bahar

Seni sevmek sadece gönül vermek değildi ki.
Bakıp görmek, uzanıp tutmak,
Dokunmak, koklamak,
Veya nefes almak değildi işte seni sevmek....
Bunlar olsa ölünce hepsi biterdi.
Tüm duygular bir bir eksilir giderdi.
Mesele çok daha başkaydı,
Çok daha derin.
Hani yağmursun da bulutun yok gibi.
Hani güneşsin de sıcağın yok gibi.
Ya da deryasın ama suyun yok gibi.
Seni sevmek öyle lafa söze gelmezdi ki.
Sevdim demekle ne mümkün iş bitmezdi ki.
Zordu kısaca seni sevmek...
Yoktu öyle yüreğini hemen bırakıp gitmek.
Dilediğin zaman yoruldum deyip dönmek.
Hemen vazgeçmek, kolayca ölmek.
Mücadele etmek gerekti, mücadele etmek.
Bilip tanımadığın,
Görüp duymadığın şeyler ile mücadele etmek.
Mesela dev bir ejderhayı yenmek.
Mesela Kaf dağından kar getirmek.
Hem de temmuzun sıcağında,
Hem de güneşin altında,
Hem de avuçlarında...
Zordu işte seni sevmek...
Bunun için yürek gerekti yürek...
Biliyorum pes ettim diye kızıyorsun.
Hatta haddini aşıp sevgin bu kadar mı diyorsun.
Lakin bilmiyorsun.
Gece oluyor ama gözüm kapanmıyordu.
Şafak söküyor ama bedenim uyanmıyordu.
Ne sendeydim, ne kendimde.
Ne uykudaydım, ne uyandığım yerde.
Araf desen bilinmez ki orası nerde.
Daha mı iyiyim desen.
Nerdeeee...
Zinhar değilim.
Hatta perişanım, derbederim.
Kimi görsem yardım dilerim.
Lakin herkes ben gibi biçare.
Çünkü yalnız sendedir çare.
Zordu kısaca seni sevmek.
Yoktu öyle hemen gönlünü verip gitmek.