'Zordan da zor'' Şiiri - Kürşat Çek

Seni özledim yine bu gece..
Hayalinle yetinemiyorum artık,
Kokuna,tenine,sesine her şeyine muhtacım..
Bir fakir nasıl ekmeğe muhtaçsa bende sana öyle muhtacım..
Gönlüm fakir çünkü, sen yoksun yanımda..
Hani diyorum bazen keşke bensizlik tak etse canına, gelsen kapıma tak tak vursan, sonsuzluğa doğru açsam kapımı..
Biliyorum hayalde kurmayı beceremiyorum aslında.
Olmuyor, hayallerde bile getiremiyorum seni..
Neden? Niye?
Bizi bu duruma getirecek sebep neydi?
Yeterince sevmedin mi?
Gerçekten gitmek istedin mi benden? ..
İşte her gece böyleyim..
Her hece kafamda soru işareti yaratıyor.
Kafamdaki bu soru işaretleri düşüncelerimin,
benliğimin ırzına geçiyor, ben kendimden geçiyorum.
Çözümünü, cevaplarını bulamıyorum soru işaretleri kalıyor öyle..
Ha geleceğini de düşünmüyorum zaten,
Kendi geleceğimi hiç düşünmüyorum, sensiz bir gelecek değil istediğim.
Neyse düşün düşün hiçbir şeyin içinden çıkamıyorum,
senin içinden çıkabildiğim gibi..
Tek rahat ettiğim,
huzurlu olduğum yer uykuya daldığım zamanlar,
çünkü bazen rüyamda görebiliyorum.
Gerçi sadece rüya, ötesi yok..
Ama....
Amalarda olmasa ah bir..
Ben seni rüyalarımda,
hayallerimde,
içimde yaşatırken sen bunların hiçbirinden haberdar değilsin,
senden aldığım her haber daraltsa da içimi...
Bunları geçtim,
kalbini aklını da bir kenara bıraktım,
umrunda dahi değilim ya,
İşte en çokta bu koyuyor bana..