Zor Zamanlar Şiiri - Müzeyyen Önder

Fırtınanın ardından
toprağa tutunabilen kaç yürek kalır
kök saldığı yamaca.
Doğanın kucağında ki sabır.

Güleryüzlüler kurulur sofraya
Zor anlarda yanında mı kalır
Sefalete kim dayanır
Hakikat sessizce mırıldandığında.

Suskunluğunda ki sözün
Gerçeği örter mi özün
Tümce anlamına vardığında
Zamanın penceresi görür gözün.

Kılıfına uydurulan maskeler
Kahkaha ile dolu saatler
Yalnız kaldığında aynanda
Önüne düşer çıplak gerçekler.

Zor zamanda kurulan barikat
Kimden gizlenir ki hakikat.
Karanlıkta bile ışık arayan
Yürektir insanı insan yapan.