Zor mu bu kadar? Şiiri - Caner Çevik

Yangınlar içinde kalıyor bazen insan
İnan dışarıdan daha büyük yanıyor içeride ateş
Bekliyorum; özlüyorum ya,
İstiyorum ya, seninle bir geleceğimiz olsun
Ben bekledikçe
Ben özledikçe uzaklaşıyor sanki ellerimden
Zor değil ki
seviyoruz işte..
Delicesine seviyoruz
Dağları aşıyoruz, dereleri geçemiyoruz..
Ne olur bir kez heyecanını göreyim
İstediğini göreyim bizli geleceği..
Sesin titresin çocuklarımızdan bahsederken..
Beni her gün düşündüren sevgin nasıl bir sevgi?
Hissettiremediğin duygular nasıl duygular?
Bir gün emin olup bir gün olamamak neden?
Gerçekten sorguluyor musun beni? sevgimi? güvenimi?
Artık bitsin sorgular da kuralım geleceğimizi..
3-5 günde doydun mu bana ki; prangalarından kurtulup özgürlüğüne koşmuş gibi uzaklaşıveriyorsun birden.. ben sensiz dakikaları geçiremezken;
sen sabah uyanınca kollarımda olmadığını görünce uğramadın mı yıkıma?
Demedin mi; “bana kokusu,kolları,bakışları gerek” diye..
Yanıyor içim, benden uzak olduğunu hissettiğim her saniye alev alev yanıyor içim..
Yık artık tabularını lütfen..
Ben hissettiremiyorum sevgimi diyorsun ya,
değiş artık be ömrüm..
iliklerime kadar ve her an hissedeyim beni sevdiğini..
Zor mu gerçekten kendini adamak sevdiğin adama?
Benimle özgürlüğün bitmeyecek, benimle özgürleşeceksin..
Korktuğun her şeyi benimle seveceksin..
Gerçekten o güzel gözlerin bana aşk dolu baktığında benim korkularım bitiyor..
Sen de bakışlarıma dayanarak ömür boyu birbirimizi sevmeye hükmet artık..
Düşsün bu dava yüreklerimizde..
Beni ben olduğum için sevmeyeceksen bile,
beni sen olduğum için, beni biz olduğum için sev..
Yeter ki sev evim..
Yeter ki çok sev dengim..