Zor Günün Şiiri Şiiri - Şahbettin Uluat

Yahudi vatandaş Mişon küçük yaştaki oğlunu sandalyenin üzerine çıkarır ve aşağıya atlamasını ister. Çocuk babasını az çok tanıdığı için atlamak istemez. 'Beni tutmazsın, düşerim' diye itiraz eder. Baba zorlar, çocuk atlamaz. Baba kızarak 'atla oğlum ben senin babanım niye inanmıyorsun' diye bağırır ve çocuk çaresiz atlar. Atlar ama babası onu tutmaz. Yere düşer. Ağlayarak 'hani tutacaktın beni' der. Babası da, 'bundan böyle sana ders olsun, sen sen ol, babana da güvenme' mesajı ile çocuğunun yere daha sağlam basması için zemin verir. * Van depreminin ardından, birinci hasar tespiti sonrası dört blokuna da 'hafif hasar' denmiş olan Van'daki sitemizle ilgili karara 'devletime güvenerek, sağlıklı bir inceleme yapılacağını umarak' itiraz ettim. Diğer iki bloktan da başka itirazlar yapıldı. Sağlıklı teknik bir inceleme yapılmadan göz kararı her dört blok bina için de hafif hasar teşhisi kaldırılıp 'orta hasar' etiketi yapıştırıldı. Neye uğradığımı şaşırmıştım. AFAD dairesinden Başbakanlık Bilgi Merkezi'ne kadar nereye başvurduysam hepsi sonuçsuz kaldı. Bir işlem yapılmadı, bir yanıt verilmedi. Bu şiir, böyle bir durumun şiiri. Umarım yanlışları olanlar bununla kendilerine gelirler, bundan sonra devletle benim gibi işleri olacaklar da muhtemel sonuçları dikkate alarak adım atar, benim gibi 'devlete güvenip' ortada kalmazlar. Deprem gibi zor zamanlarda devlet bazı yerlere ulaşamayabiliyor. Dilekçeler, bilgi talepleri havada ve karşılıksız kalabiliyor. İnsanlar da zor zamanlarında kendi nefislerini kurtarmaya çalışırken diğerlerini daha da sıkıntıya sokabiliyorlar. Benden söylemesi.