Din kitap ve sünnetken;
Değil dedi biriler!
Vahy-i Rahman çok netken;
Altüst etti iriler!
Zor gelince şeriat;
Gündem aldı felsefe.
Çıkıp türlü tarikat;
Sebep oldu esefe.
Ayet varken Kur’anda;
Zuhur etti yorumlar.
Ne olduysa bir anda?
Tersyüz oldu durumlar.
Nebi sözü dururken;
Yeğlendi derviş sözü!
İlm-i Furkan var iken;
Sav doldurdu çok özü.
Tart edildi edille!
Geçti tahta hoşgörü(!)
Bidat dolu her dille;
Neşredildi boş görü!
Kalktı rafa hakikat;
Tasavvufa dendi din(!)
Yapılmadan tahkikat;
Uydu buna ins ve cin!
Kırpıp sağdan ve soldan;
Kuş yaptılar doğruyu!
Hücum edip dört koldan;
Katlettiler hoş huyu.
Art niyetli âlimler;
Göz yumdular şu işe.
Kara kalpli zalimler;
Dur demedi gidişe.
Uyanmazsa mü’minler;
Hazır olsun gazaba!
Gafil yatan, ins cinler;
Layık elbet azaba!
Abdullah Toroslu
03.07.2013-İzmir
Kayıt Tarihi : 3.7.2013 14:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)