Zor Şiiri - Mustafa Yaman 2

Ne dost kaldı nede ağyar
Birer ikişer gittiler
Kimi genç, kimi ihtiyar
Bilmem neye kahrettiler.

Anam yaktığı ağıtta
Babamın acısı vardı
Benim yaktığim ağıtta
Anamın acısı kaldı.

Bostan korkuluğu gibi
Ağlarım ben güle, güle
Kafesteki kuşum sanki
Kasavet nedendir böyle.

Arıyorum soruyorum
Ayrılalı epey olmuş
Aynı yerde duruyorum
Gidenler yerini bulmuş.

Bu günde bir şey olmadı
Tıpkı dünki gibi geçti
Kimsede beni sormadı
Seneler hep böyle bitti.

Geçer günler zor tanırsın
Şapka düşer kel görünür
Daha nasibim var sanrsın
Ecel sorguya götürür.