Zormuş Şiiri - Kenan Guney

Yedi yüz yirmi bilmem kaç gün oldu sen gideli
Ben yalnız kalalı
Koca yatakta yalnız yatıp yalnız uyumaya calisali
Sen yerine yastigima sarilali,
Geceleri kendimle fisildasali
Geleceğe dair umut dolu güzel hayalleri yalnız başıma kuralı
Yemeğimi kendim pişirip yalniz yiyeli
Çamaşırımı kendim yıkayıp kurutmak için ipe kendim asali
Evimizi kendim süpürüp toz almayı da başka bir zamana birakali
Ne bileyim işte aklıma gelen her işe yalnız başlayıp yalnız yapalı
Ama yalnız bitiremeyeli.
Çünkü yalnızken hicbir iş bitmiyor be!
Her şey yarim,
Her şey eksik.
Çorbanın tuzu, tatlının şerbeti gibi bir şey işte.
Bu duruma ne kadar daha böyle dayanırım bilemiyorum.
Ama yalnızlık zor şeymiş be!
Sevdigin kadından ayrı yasamak zormuş.
Zormuş