zordur benim sevdiklerim, kafamda kurduğum binlerce cümlenin en kısasını bile kekelemeden söylemeyi beceremem hiçbir zaman... bir şarkıya sığsın isterim, ya da dünyanın bile durduğunu sandığım saniyelik bir bakışmaya...
tesadüf değil gerçekten de, her eylül, uykularımın altüst olması, rüyalarımda gördüğüm mutlu günlerimin sadece şiirinin yazılması... ve kalbim bir göçük altından çıkartılıyormuşçasına uyanmak gelen sabaha...
Hep böyle değilmiydik büyüsek de bir yanı çocuk kalan.. ne zaman gerçekten sahip olduk ki kaybetmekten çılgınca korktuklarımıza...
Zordur benim sevdiklerim... bir gamzelik gülüşün açtığı çukurda kaybolup gider aklım...
adımı çağırıp güneşli bir bahçede, karanlık bir tünelde kaybolurlar birden bire... ağustos sıcağında bir kardan adamın gelişini bekler gibi beklerler beni...
Kayıt Tarihi : 9.5.2012 21:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!